Sławomir Bubicz
Już od wczesnych lat poszukiwał skutecznych technik rozwoju psychofizycznego i pokonania stresu. Pragnął podzielić się wiedzą z innymi ludźmi. Poszukiwania zaprowadziły go do jogi, której uczył się u źródła, czyli w Indiach.
Metodę i styl jego nauczania ukształtował trzydziestoletni kontakt z Mistrzem, B.K.S. Iyengarem, który przejawiał niezwykłą pasję i poświęcenie do pomagania ludziom. Za Jego przykładem w 1984 r. stworzył Instytut Jogi, aby nauczać tej pięknej sztuki przemieniającej wnętrze każdego człowieka.
Uczył pozycji jogi (asany), kierowania energii za pomocą oddechu (pranajama), głębokiego relaksu (śavasana) i medytacji (dhyana). Prowadził warsztaty weekendowe, kursy wyjazdowe (w tym wyprawy do Indii) i wykłady o jodze.
Przeczytaj więcej o jodze Iyengara
Pionier
Sławomir Bubicz (19 lutego 1957 - 4 listopada 2021) - mgr psychologii KUL - od 1977 r. zajmował się poszukiwaniem źródłowych technik wspomagających zdrowie i rozwój człowieka.
Jako 20-latek brał udział w parateatralnych działaniach Jerzego Grotowskiego.
W trakcie 8-letniej wędrówki przez Indie przebywał w różnych ośrodkach wiedzy duchowej i spotykał się z wieloma mistrzami i joginami (Swami Muktananda, Nisargadatta Maharaj, S. N. Goenka, J. Krishnamurti i in.).
Jednak człowiekiem, którego nauka i metoda stanowią podstawę jego pracy z ludźmi, jest B.K.S. Iyengar. Po dwuletnim pobycie w Instytucie Jogi w Punie, w 1984 roku przywiózł jego metodę do Polski i wielokrotnie tam wracał doskonaląc swój warsztat.
Jest pierwszym Polakiem dyplomowanym przez Iyengara (w 1987 r.).
Sławomir Bubicz jest założycielem Instytutu Jogi w Warszawie - najstarszej i z największymi tradycjami szkoły jogi w Polsce. Rok założenia 1984.
Jest nauczycielem nauczycieli - wyszkolił kilkudziesięciu wybitnych instruktorów w Warszawie i kilkuset w Polsce.
Jest tłumaczem, redaktorem i wydawcą książek B.K.S. Iyengara.
Jego misją jest upowszechnienie jogi w społeczeństwie i zapewnienie jej nauczania na najwyższym poziomie.
Poszukiwania
Sławomir Bubicz od czasów liceum nie akceptował upadku ducha, beznadziejności i napięcia związanego z życiem w narzuconym sowieckim systemie. Poszukiwał metod rozwoju świadomości, radzenia sobie ze stresem i dostępu do wewnętrznych zasobów energii. Chciał pomóc sobie, a potem innym. Wybrał studia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim - wówczas jedynej wolnej uczelni w kraju - na wydziale Filozofii Chrześcijańskiej, sekcji psychologii.
Święta góra Arunaczala w Południowych Indiach
W 1977 r. wziął udział w "Obudzeniach" i "Przedsięwzięciu Góra" - parateatralnych pracach Teatru Laboratorium Jerzego Grotowskiego. Było to dla niego przeobrażające doświadczenie i wzmocniło jego motywację kierowania się głosem serca wyborze swojej drogi, tak nietypowej w tamtych czasach.
Plakat "Przedsięwzięcia Góra" J. Grotowskiego, na którym widać zarys góry Arunaczala
Rok później rozpoczął regularną praktykę medytacji transcendentalnej (TM) Maharishiego Mahesha Yogiego (guru Beatlesów).
Maharishi Mahesh Yogi
W latach 1979-80 odbył pierwsze próby z praktyką asan. Zajęcia prowadzone przez studenta polonistyki KUL Janusza Malinowskiego na podstawie angielskiego wydania podręcznika Iyengara "Światło jogi" zainspirowały go do dalszych poszukiwań w tym kierunku. Nie znajdując w Polsce źródłowej wiedzy wyruszył na jej poszukiwanie do Indii. W 1980 r. przebywał 3 miesiące w Ganeshpuri koło Bombaju w aśramie Swamiego Muktanady, słynnego mistrza siddha-jogi, gdzie praktykował medytację. Wtedy też odwiedził w Bombaju wybitnego mistrza dźniana-jogi Nisargadattę Maharaja.
Śri Nisargadatta Maharaj
W latach 1981-84 przebywał ponownie w aśramie Muktanandy, słuchał wykładów J. Krishnamurtiego, przez 8 miesięcy intensywnie praktykował vipassanę (rodzaj medytacji buddyjskiej) pod kierunkiem jej mistrza S.N. Goenki w Igatpuri.
Swami Muktananda Paramahansa
We wrześniu 1982 r. znalazł swojego mistrza w osobie B.K.S. Iyengara i rozpoczął dwuletnią praktykę w jego Instytucie w Punie. W 1984 r. zachęcony przez Iyengara wrócił do Polski i rozpoczął nauczanie.
S. N. Goenka z żoną
Wielokrotnie potem wracał do Indii, aby szkolić się u swojego Mistrza oraz odwiedzać różne ośrodki duchowego kształcenia i miejsca energetycznej mocy. Wszyscy wymienieni powyżej mistrzowie wywarli wpływ na ukształtowanie osobowości Sławomira Bubicza, lecz B.K.S. Iyengar jest tym, którego nauki wpłynęły na niego w największym stopniu.
Uczeń Iyengara
Sławomir Bubicz rozpoczął praktykę w Instytucie Iyengara we wrześniu 1982 r. Od pierwszego spotkania czuł potężną i przekształcającą energię płynącą od osoby Mistrza. Miał pewność, że Iyengar wie, co jest mu potrzebne i umie to dać.
Intensywnie praktykował 8 godzin dziennie będąc w trudnych warunkach bytowych, zmagając się z niedostatkiem. Po 10 miesiącach zaczął asystować Mistrzowi podczas zajęć terapeutycznych. W 1984 r. za namową Iyengara wrócił do Polski, by podzielić się swoją wiedzą z rodakami. Potem wielokrotnie przyjeżdżał do Puny, by doskonalić swój warsztat.
Łącznie spędził w Instytucie ponad trzy lata. Jako jedyny Polak został wybrany przez B.K.S. Iyengara do udziału w prowadzonym przez niego osobiście legendarnym, zaawansowanym kursie doskonalącym dla nauczycieli w Panchgani, zorganizowanym na 75 rocznicę urodzin Iyengara. Oprócz tego brał udział w kilku innych intensywnych kursach prowadzonych przez Mistrza.
Jako pierwszy Polak w 1987 r. z inicjatywy Iyengara przyjął od Niego dyplom nauczycielski.
Zostało mu także powierzone zadanie przetłumaczenia i wydania podręczników napisanych przez Mistrza i jego córkę Gitę.
Przy wejściu do Instytutu Iyengara w Punie (rok 1987)
Zajęcia terapeutyczne w Instytucie w Punie (rok 1983). Praca nad chłopcem z niedowładem kończyn po chorobie Heinego-Medina. Tyłem B.K.S. Iyengar, z lewej S. Bubicz, z prawej Shah. Na pierwszym planie Gita Iyengar (druga od prawej)
W służbie jogi
Po powrocie z Indii w 1984 r. Sławomir Bubicz rozpoczął swoją służbę w Polsce, szarym kraju pozostającym pod panowaniem reżimu komunistycznego. Przekazywał rodakom metodę rozwoju osobistego, wolności wewnętrznej, zdrowia i szczęścia.
Początkowo prowadził kursy w swoim rodzinnym Lublinie, potem we Wrocławiu, ucząc w domach kultury, klubach studenckich i na salach gimnastycznych w szkołach. Oprócz tego, latach 1984-87 zapraszał do Polski swoją włoską przyjaciółkę, joginkę Gabriellę Giubilaro, której zorganizował kilkanaście kursów w różnych miastach Polski.
Jego praca nabrała tempa z chwilą osiedlenia się w Warszawie i uzyskania przez Instytut Jogi statusu prawnego w 1991 r. (dawna nazwa Akademia Hatha-Jogi). W zajęciach w stolicy brały udział setki osób miesięcznie; prowadził też weekendy w innych miastach. Spośród uczestników wybrał i wyszkolił setki asystentów i nauczycieli.
Pozwoliło to na poszerzenie kręgu osób ćwiczących w Warszawie oraz dotarcie z jogą Iyengara do innych miast. W sumie kilka lat poświęcił na wnikliwe tłumaczenie podręczników Mistrza i Jego córki, w których zawarte jest mnóstwo specjalistycznej wiedzy. Prowadząc sesje w wynajętych, często obskurnych salach, marzył o stworzeniu funkcjonalnego ośrodka, w którym praktyka jogi odbywałaby się w jak najlepszych warunkach. W 1999 r. przeniósł Akademię do ośrodka przy ul Wałowej 3, a od marca 2017 r. zajęcia odbywają się w Instytucie Jogi przy ul. Świętokrzyskiej 31/33A.
Teraz, gdy joga stała się powszechnie znana, troszczy się o to, aby była nauczana na jak najwyższym poziomie.
Dokonania
Sławomir Bubicz jest pierwszym Polakiem, który dotarł do autentycznego mistrza jogi po to, aby przez kilka lat uczyć się sztuki bezpośrednio od Niego. W kraju uczył już kilkadziesiąt tysięcy ludzi. Od 1984 roku inspiruje ich do wkroczenia na ścieżkę jogi, a nawet zostania nauczycielami.Sławomir Bubicz na przestrzeni tych lat:
- założył Instytut Jogi (poprzednia nazwa Akademia Hatha-Jogi), największy tego typu ośrodek w Polsce, na poziomie światowym
- wyszkolił setki wybitnych nauczycieli jogi w Warszawie i w Polsce
- stworzył wydawnictwo Virya, w którym opublikował najlepsze podręczniki do jogi, w tym książki Iyengarów
- zakwalifikował się na zaawansowane nauczycielskie kursy doskonalące prowadzone osobiście przez B.K.S. Iyengara np. w Panchgani (1993) i Punie (kurs pranajamy - 1996)
- nauczał jako jeden z 30 "senior teachers" (starszych nauczycieli) na Europejskim Zjeździe Jogi Iyengara w Londynie (1993) - prowadził tam samodzielnie zajęcia po angielsku dla grupy 150 osób z superwizją Iyengara
- brał udział w kilku intensywnych kursach doskonalących praktykę prowadzonych przez Iyengara
- prowadził regularne zajęcia w Bombaju (1983-4) w słynnym Sophia College założonym przez katolickie zakonnice dla panienek z najbogatszych indyjskich domów
Nauczyciel nauczycieli
W ciągu 35 lat nauczania Sławomir Bubicz zainspirował tysiące uczniów, którzy dokonali rewolucyjnych zmian w sobie. Część z nich odczuła naturalną potrzebę podzielenia się z innymi wiedzą i doświadczeniem tej przemiany.
Z grona osób ćwiczących długo, regularnie i z zaangażowaniem wybrał kandydatów na nauczycieli. Przeszli oni intensywny i dogłębny trening nauczycielski, zgodny z metodą i pierwotnym duchem jogi Iyengara.
Sławomir Bubicz jest zwolennikiem tradycyjnej indyjskiej metody przekazywania wiedzy. Niezbędna jest długotrwała, sumienna, wykonywana z poświęceniem, praktyka pod bezpośrednim nadzorem mistrza, który posiada i jest w stanie przekazać duchową esencję jogi, a nie tylko wiedzę techniczną. Liczne obecnie na rynku przyspieszone kursy i dyplomy nauczycielskie mają niewielkie znaczenie.
Nauczyciele, których osobiście wyszkolił Sławomir Bubicz metodą zgodną z tradycją jogi, są obecnie właścicielami lub pracownikami najbardziej znanych i cenionych szkół jogi.
